آتشي نمى سوزاند "ابراهيم" را
و دريايى غرق نمي کند "موسى" را
کودکي، مادرش او را به دست موجهاى "نيل" مي سپارد
تا برسد به خانه ي فرعون تشنه به خونَش
ديگري را برادرانش به چاه مى اندازند
سر از خانه ي عزيز مصر درمي آورد
مکر زليخا زندانيش مي کند
اما عاقبت بر تخت ملک مي نشيند
از اين "قِصَص" قرآنى هنوز هم نياموختي ؟!
که اگر همه ي عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد
نمي توانند
او که يگانه تکيه گاه من و توست !
پس
به "تدبيرش" اعتماد کن
به "حکمتش" دل بسپار
به او "توکل" کن
و به سمت او "قدمي بردار"
تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشيني ...
نظرات شما عزیزان: